نامه امام حسین علیه السلام به کوفیان

هنگامی که به کوفه رفت و از آنان یاری و کمک ندید

به خدا سوگند ! این تنها گذاشتن ( رهبر ) ، روش همیشگی و معروف شماست و رگ و ریشه شما بر آن روییده و بن و بیخ شما بر آن استوار شده است ؛ پس شما برای باغبان خود بد ترین میوه گلوگیر هستید و برای رباینده خود لقمه ای چرب و گوارا . هان !‏ لعنت خدا بر پیمان شکنانی که پیمانها و سوگند ها را پس از تحکیم و تثبیت آن بشکند با آن که خدا را بر آن ضامن و شاهد گرفته بودند .

ای گروه کوفیان ؛ هلاکت و اندوه بر شما باد ! در این هنگام که سر گشته و حیران ، ما را به فریاد رسی خود فراخواندید و ما شتابان و آماده به فریادتان رسیدیم ، شما شمشیری را که از آن ما می باشد به روی خود ما بر کشیدید و آتشی را که ما بر دشمن ما و شما برافروخته بودیم بر خود ما افروختید و همه با هم یکدل و یک صدا به دشمنی با دوستان خود پرداختید و بازو و یاور دشمنتان شدید ، بدون آنکه دشمنتان در میان شما عدالتی را برقرار سازند یا آرزویی از شما بر آورده نمایند . و بی آنکه بدعتی از ما سر زده باشد و رای و نظر سست و بی اساس از ما صادر شده باشد ؛ پس بدانید که نفرین خدا بر شما باد ! چرا هنگامی که شمشیرها در نیام و خاطر ما آسوده و هنوز رای و نظر ما پا نگرفته بود ما را به حال خود وانگذاشتید ؟ بلکه مانند انبوه ملخهای هم پرواز ، بر آن شتافتید و پروانه وار به سوی آن به پرواز در آمدید ؛ پس هلاکت و آوارگی بر کسانی باد که جزو طغیانگران امت و پس مانده های ( جنگ ) احزاب و بی اعتنا شدگان به قرآن و باور شدگان به شیطان و تحریفگران کلمات حق و خاموش کنندگان چراغ سنتها و سازندگان حسب و نسب برای زنازاده ها و استهزا گرانی که قرآن را پاره پاره کردند.

به خدا سوگند ! این تنها گذاشتن ( رهبر ) ، روش همیشگی و معروف شماست و رگ و ریشه شما بر آن روییده و بن و بیخ شما بر آن استوار شده است ؛ پس شما برای باغبان خود بد ترین میه گلوگیر هستید و برای رباینده خود لقمه ای چرب و گوارا . هان !‏ لعنت خدا بر پیمان شکنانی که پیمانها و سوگند ها را پس از تحکیم و تثبیت آن بشکند با آن که خدا را بر آن ضامن و شاهد گرفته بودند .

هان ! آن زنا زاده پسر آن زنا زاده ، ما را بر سر دو راهی قرار داده : انتخاب شریعت یا قبول خواری و ذلت .

ذلت پذیری از ما دور است ! ذلت را نه خدا و پیامبرش بر ما می پسندد و نه مومنان و نه آن دامانهای پاک که ما را پرورده است و نه انسانهای غیرتمند و نه افراد سر افراز. آری ، اینان هرگز نمی پذیرند که ما فرمانبرداری از فرومایگان را بر جانبازی رادمردان ترجیح دهیم . اینک من با همین افراد اندک از نزدیکان و بستگانم به پیش می تازم ، با آن که دشمن سر سخت و پر شمار است و یارانم دست از یاری من کشیده اند . هان ! دیری نپاید مگر همان اندازه که بر اسب سوار شدند و آسیاب جنگ به چرخش در آید و گردنها آویزان گردد. این عهدی است که پدرم مرا در جریان آن گذارده ، پس شمار کار خود را فراهم کنید و سپس تصمیم خود را اجرا نمائید و مهلت ندهید . من توگل بر خدایی نموده ام که پروردگار من و شماست و هیچ جانداری نیست مگر آنکه زمام امرش در دست پروردگار است . به راستی ، پروردگارم بر راه راست است .