نقش امام در پیروزی انقلاب

انقلاب اسلامی با دیگر انقلاب‌ها یک تفاوت کلی و ماهوی دارد و آن نقش رهبری دینی و مرجعیت شیعه و اسلامی‌بودن آن است. حضرت امام(ره) هیچ موقع مبارزه‌ی مسلحانه را تأیید نکردند. ایشان اعتقاد داشتند انقلاب حتماً باید اسلامی باشد برای اینکه اسلام در فرهنگ مردم ریشه دوانده است اصالت دارد و انقلاب حتماً باید مردمی باشد و ما نتایج این مردمی‌بودن انقلاب را به وضوح دیدیم. اگر امام نبود این انقلاب به نتیجه نمی‌رسید. یکی از دلایل من این است که وقتی حضرت امام یک کلام گفت که شاه باید برود و سر حرفش هم پافشاری کرد، افراد زیادی که خیلی مبارز و روشنفکر هم بودند، گفتند این شعار خیلی بزرگی است، سخت است، زمان می‌برد و نمی‌شود. ولی حضرت امام سر حرفشان ایستادند و موفق هم شدند.

کمیته ی استقبال

کمیته ی استقبال کمیته ای بود که برای استقبال از تشریف فرمایی حضرت امام تشکیل شد و تقریبا توسط عمده ی افراد مذهبی و زندانیان سیاسی سابق بوجود آمد.و تقریبا همه ی زندانیان سیاسی آزاد شده یا افرادی که به هر شکلی سابقه ی مبارزه داشتند مجموعه ای بودند که در کمیته ی استقبال فعالیت می کردند.آن موقع به هیچ وجه همانند بحث های کنونی راست و چپ و خط و خطوط وجود نداشت جملگی حول یک محور جمع شده که که آن محور اسلام و حضرت امام بود وجه اشتراک همه ی گروه ها اعتقاد به راه حضرت امام و عقیده به انقلاب اسلامی بود از افراد نهضت آزادی گرفته تا موتلفه ی اسلامی و سایر گروه ها ی مذهبی شرکت داشتند خوشبختانه از دلایلی که انقلاب توانست روی پای خودش بایستد درآن مقطع یک دلی و یک رنگی همه ی نیروها و مدیریت قوی امام (ره) بود حضرت امام به شعارهایی که می دادند اعتقاد داشتند و عمل می کردند ساده زیستی و طرفداری از مستضعفین از مهم ترین شعارهای حضرت امام بود تا پایان عمرشان به آنها پایبند بودند به اعتقاد من از زمانی که کمیته ی استقبال از حضرت امام تشکیل شد همه چیز انقلاب سازماندهی شد و سامان گرفت و دیگر دولت بختیار کاری از پیش نبرد چون مسائل انقلاب از آنجا هدایت می شد بعد از تشکیل کمیته تا دو ماه بعد از پیروزی و تا زمانی که حضرت امام به قم رفتند تصمیم گیرنده کمیته بود من هم که از نهاوند آمدم عضو کمیته ی استقبال شدم در روز تشریف فرمایی حضرت امام روی سقف یک مینی بوس در میدان 24 اسفند (میدان انقلاب کنونی ) ایستاده بودم و دختر نه ماهه ام را روی دوشم گرفته بودم.

نقش امام در پیروزی انقلاب

انقلاب اسلامی با دیگر انقلاب‌ها یک تفاوت کلی و ماهوی دارد و آن نقش رهبری دینی و مرجعیت شیعه و اسلامی‌بودن آن است. حضرت امام(ره) هیچ موقع مبارزه‌ی مسلحانه را تأیید نکردند. ایشان اعتقاد داشتند انقلاب حتماً باید اسلامی باشد برای اینکه اسلام در فرهنگ مردم ریشه دوانده است اصالت دارد و انقلاب حتماً باید مردمی باشد و ما نتایج این مردمی‌بودن انقلاب را به وضوح دیدیم. اگر امام نبود این انقلاب به نتیجه نمی‌رسید؛ این را به ضرس قاطع می‌گویم حالا اگر کسی مخالف است یا انقلاب اسلامی را نشناخته یا شخصیت حضرت امام را نشناخته است. یکی از دلایل من این است که وقتی حضرت امام یک کلام گفت که شاه باید برود و سر حرفش هم پافشاری کرد، افراد زیادی که خیلی مبارز و روشنفکر هم بودند، گفتند این شعار خیلی بزرگی است، سخت است، زمان می‌برد و نمی‌شود. ولی حضرت امام سر حرفشان ایستادند و موفق هم شدند. امام به خاطر یک نکته که کمتر در رهبران بزرگ جهان دیده می‌شود موفق شدند و آن اعتقاد قلبی به نقش مردم در پیشبرد انقلاب بود. به اعتقاد من امام‌خمینی(ره) اعتقاد شدید و راسخی به مردم و نیروی مردم داشتند و علت اینکه مردم به ایشان عشق می‌ورزند در همین نکته بود که آنها فهمیده بودند که امام به مردم علاقه‌ی شدید دارد و شما کمتر رهبری در دنیا می‌بینید که این‌قدر ارتباطش با مردم مستحکم باشد. واقعاً در طول تاریخ بعد از ائمه‌ مثل حضرت‌امام نداشتیم. درست است که ما مصلحان دینیمثل سیدجمال‌الدین اسدآبادی  و دکتر شریعتی و... داشتیم و کارهای زیادی هم انجام دادند، ولی واقعاً هیچ‌کدام حضرت امام نمی‌شدند. حقیقتاً بی‌مانند بود و اگر پایمردی ایشان نبود انقلاب به این زودی به پیروزی نمی‌رسید. کمااینکه خیلی از رهبران مبارز با سابقه‌ی زندان‌های طولانی و با فعالیت‌های روشنفکری موفق نشدند. اصلاً کسی فکر نمی‌کرد که امام بتوانند چنین انقلابی را این‌گونه رهبری نمایند و آن را به سرانجام برسانند.

منبع: رضا بسطامی و عباس آقایی، خاطرات دکتر فریدون سیامک نژاد، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1388، صص51-48 و صص102-101.