شما که نماز مى‏‌خوانى و روزه مى‌گیرى چرا منشى دختر به این زیبایى آورده‏‌اى؟

قرآن مجید و روایات در مسأله خودسازى به بهترین صورت مطابق با فطرت و عقل، عباد الهى را راهنمایى کرده‌‏اند.

در قرآن مجید خودساخته‏‌ها با آیاتى شناسانده شده‏‌اند که همه مى‏‌توانند با اوصافى که خدا براى آنها بیان کرده است، مایه‌‏هاى خودسازى را از آن اوصاف بگیرند. در روایات و اخبار هم همین طور است.

وجود مبارک امیرالمؤمنین(ع) قطعه بسیار مهمى در همین زمینه دارند. در مقدمه فرمایش، امیرالمؤمنین(ع) سه هشدار جالب مى‏‌دهند، تا انسان گرفتار بعضى از برنامه‏‌ها نشود. البته انسان‏هایى که عاشق تربیت و ادب خودشان هستند.

قرآن هم مى‏‌فرماید این حرف‏ها براى کسى است که: « لِمَن کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهِیدٌ » یا رفته و این مایه‌‏ها را کسب کرده است، یا گوشش را آماده کرده که این مایه‌‏ها را بشنود.

اما اگر کسى علاقه نداشته باشد، عاشق نباشد، پاى وجود او براى ظهور مسائل الهى پیش نمى‌‏رود و پاى قلب او، در این راه قدمى بر نمى‌دارد.

هم و غم چهارپایان
حجت الاسلم والمسلمین شیخ حسین انصاریان در ادامه سخنانشان درباره "وسائل هدایت" می‌گوید: در جمله اول، حضرت مى‏‌فرماید:« إن البهائم همُّها بطونُها » تمام حیوانات و چهارپایان، همت، اراده و خواسته آنها متمرکز در شکمشان است. کل هدف و لذت‏ها را در این عالم فقط در این مى‌‏بینند که بخورند.

شکمشان که پر مى‏‌شود، یک سلسله توابعى دارد؛ خواب، استراحت، چاق و قوى شدن، شهوت رانى. نهایت کارشان هم این است که یا در همین بیابان‏ها بمیرند، یا حلال گوشت‏هاى آنها به دست انسان بیافتند و در قصابخانه به آخر کار برسند.

در این جمله این هشدار را مى‌‏دهد که عاشقان ادب و تربیت! مواظب باشید که درونتان، یا اوضاع و احوال زمان و اطرافیان، یا شیاطین و خناسان، همت و اراده شما را به طرف شکم جهت ندهند.

تسلط حیوانات وحشى بر یکدیگر
« و إن السباع همُّها العدوان على غیرها ». تمام درندگان عالم هم همتشان این است که با چنگ و دندان و قدرتشان به زیر دستشان مسلط شوند، و بود و نبود او را ببرند.

شیر، گرگ، پلنگ، روباه، آنهایى که جزء خانواده درندگان هستند، تمام همت و اراده و قدرتشان در این است که ضعیف‏تر از خود را بچاپند، شکمش را پاره کنند، لقمه را از حلقش بیرون بکشند و ببرند.

مواظب خودتان باشید! اگر پاى ادب و سلوک الى الله و طى مسیر معنا در کارتان نباشد، تبدیل به درنده مى‌شوید. یک نفر هستید، اما هیتلر مى‌‏شوید که یازده سال بیشتر روى صندلى ننشسته، نزدیک به پانزده میلیون نفر را تکه تکه کرد. این همه خون از گلوى بشر روى زمین ریخت. هیچ کدام را هم نمى‏‌شناخت.

یا چنگیز خان مغول، خودش در جنگ‏ها شرکت کرد، تیمور گورکانى، آتیلا، نرون، فرعون، نمرود، یا در زمان خودمان، طاغوت‏ها دارند مردم را تکه پاره مى‌‏کنند، کشته‌‏ها هم به قاتل‏ها هیچ ظلمى نکرده‌‏اند.

امیرالمؤمنین(ع) مى‏‌فرماید: مواظب باشید، خودتان را رها نکنید، اگر رها شوید، بخواهید یا نخواهید، درنده مى‏‌شوید. حد ضعیف‏تر آن، بخواهید یا نخواهید چهارپا و بهائم مى‏‌شوید. این هشدار براى این است که مردم مواظب خودشان باشند.

هم و غم جنس زن
جمله سوم:« و إن النساء ». البته این زنانى که امیرالمؤمنین(ع) مى‌‏فرماید، یک تعدادى از خانم‏ها قهرا مستثنى هستند، و جمله امیرالمؤمنین(ع) همه زنان را در برنمى‌‏گیرد.

مثلاً در ایام جنگ جمل، حضرت راجع به خانم‏ها منبر و کلمات قصار و نامه دارند، این نامه‌ها یا جملات قصار یا منبرشان را نباید برداشت و روى منبرها بر سر کل خانم‏ها داد کشید. معلوم است که در جمل، خطاب حضرت راجع به جنس زن، متوجه عایشه است. ولى همه زنان اسلام که عایشه نیستند.

قسم دادن خدا به زنان پاک در شب احیا
در بین زنانِ الهى، ما آسیه همسر فرعون را داریم که در شب احیا چند میلیون شیعه قرآن روى سر مى‏گذارند و به پروردگار مى‏‌گویند: « اللهم بحقّ هذا القرآن و بحقّ من أرسلته به و بحقّ کل مؤمنٍ مدحته فیه ». یکى از آنهایى که در قرآن سرگرفتن، مردم خدا را به او قسم مى‏دهند که ما را بپذیر، آسیه، زن فرعون است.

زنان نمونه در قرآن
ما مریم، خدیجه، زینب کبرى(ی) را داریم، اسم فاطمه(س) را نمى‏‌برم، چون او هم وزن انبیا(ع) است. آنجا کسى صحبت نمى‌‏تواند بکند. حضرت امّ کلثوم، حضرت رباب و زنان دانشمند باکرامتى را داریم. زمان خودمان، خانم مجتهده امین را داشتیم که بزرگان دین به او اجازه اجتهاد داده بودند.

ارزش دادن اسلام به زنان با ایمان
« و إن النساء همهنّ زینة الحیاة الدنیا و الفساد فیها ». یک مشت انسان هم در جنس زنان هستند که تمام همت این‏ها دستبند و گلوبند و گوشواره و آرایش و خودنمایى و عشوه و ناز و طنازى است، و بعد هم « و الفساد فیها » بیرون آمدن از خانه، براى به لجن کشیدن یک مملکت.

امیرالمؤمنین(ع) حرفش را با زینت تنها تمام نکرد، بلکه گفت: « و الفساد فیها ». به ما مردها گفت: حیوان و درنده نشوید، اگر خودتان را رها کنید، بخواهید یا نخواهید، به طرف حیوان شدن و درنده شدن مى‌‏روید.

اما به جنس زن که رو مى‏‌کند، مى‌‏فرماید: شما یک جنسى هستید که:« الجنةُ تحت أقدام الأمهات » بهشت زیر پاى مادران است. در طایفه شما مریم، خدیجه، زینب و آسیه به وجود آمده‌‏اند، شما جزء آن زنانى نشوید که خود را رها کرده و در رها شدن، کالاى شهوات مردم خبیث، پلید و آلوده شدند.

کالا بودن زن در فرهنگ غرب
اگر زنها را نداشتند، فیلم‏ها، مجلات، ویدئو و اجناسشان در دنیا فروش نداشت. اگر آنها را نداشتند، مردم بى‏بند و بار نمى‏شدند که در غارت شدن منابعشان، به بى‏‌خبرى بگذرانند. ملتى که اول شب را تا سحر در آغوش زنان نامحرم و مجالس رقص و شهوات هستند، فردا هم با بى‏‌خوابى مى‏‌خواهند سر کار بروند، همه چیزشان را هم غارت بکنند، کارى به این حرفها ندارند، منتظر است در روز پول گیر بیاورد و شب دوباره در آغوش نامحرم برود، مى‌‏گوید: به جهنم که چه بلائى سر این مردم و زمین‏ها و معادن و دین و مملکت و قرآن و فرهنگشان مى‌‏آید.

مراعات زن در هنگام حضور در اجتماع
« و إن النساء همهنّ زینة الحیاة الدنیا و الفساد فیها ». خانم‏ها! شما لباس زیبا براى جلوه‌‎‏گرى در بیرون نپوشید. جورابى که چشم جوان را جلب کند، کفشى که صدا مى‏‌دهد، راه رفتنى که صداى النگو و گلوبندتان را در آورد، قرآن مى‏‌گوید: نپوشید. صریح قرآن است.

نامحرمى که مى‏‌دانید تقوا ندارد، وقتى تلفن مى‏‌کند یا در مى‌‏زند، در قوم و خویش خودتان است و او را مى‏‌شناسید، با صداى طبیعى خدا داده با او حرف نزنید، تو دارى حرف مى‏‌زنى و او دارد در خیالش زنا مى‏‌کند.

شما که نماز مى‏‌خوانى و روزه مى‌گیرى، چرا منشى دختر به این زیبایى آورده‏‌اى؟ مى‏‌گوید: آقا در من اثر نمى‏‌کند. دروغگو! در صورتى راست مى‏‌گویى که پروردگار تو را مرد خلق نکرده باشد.

اى اهل دین! تو چرا؟ همه، چرا همسرت را در بیمارستان‏هاى زنانه نمى‌‏برى؟ چرا دخترتان نرود که درس بخواند، تا دکتر خانم‏ها بشود، چرا؟ یک مدیر اسلامى که منشى زن نباید داشته باشد. او را بفرست در یک اتاق در بسته کاغذهایى که باید تایپ کند، برود تایپ کند. نه تلفن شصت میلیون جمعیت را جواب بدهد. تمام این گناهان را در قیامت خدا در پرونده تو هم مى‌‏نویسد.